عادات گفتاریِ افرادی که خیلی دوست داشتنی هستند:

عادات گفتاریِ افرادی که خیلی دوست داشتنی هستند:
. همیشه می‌پرسند: «چرا نشه؟»
. هرجا که می‌توانند مودب باشند، هستند
. قدردان محبت‌های کوچک هستند
. تعریف کردن‌شان از شما واقعی است . چاپلوسی نمیکنند
. اطلاعات مفید را با دیگران به اشتراک می‌گذارند
. به دیگران پیشنهاد کمک می‌دهند
. دیگران را به هم معرفی می‌کنند
. نوبت‌شان را فراموش نمی‌کنند
. به دیگران اجازه می‌دهند برای خودشان تصمیم بگیرند
. وراج نیستند .گوش می‌دهند و می‌خواهند بیشتر بدانند
. مسئولیت‌پذیر هستند
. حمایت‌شان را اعلام می‌کنند
آدم‌ های دوست داشتنی آدم‌هایی به شدت رویاپرداز،

اگر قصه‌ای برای گفتن نداری

‏اگر قصه‌ای برای گفتن نداری
برای چی زنده‌ای؟

خودم را در آغوش گرفته ام !

خودم را در آغوش گرفته ام !
نه چندان با لطافت
نه چندان با محبت
اما وفادار
وفادار ...

کشاورز

چطور میشود به یک پروانه تبدیل شد ؟

چطور میشود به یک پروانه تبدیل شد ؟
باید آنقدر آرزو و اشتیاق پرواز داشته باشی
که دیگر دلت نخواهد کرم باقی بمانی...

نامیرا

ما در جامعه ای زندگی می کنیم که
کلمه‌ی نمی دانم و بلد نیستم
کمتر از هر کلمه دیگری به گوشمان می خورد.
چطور جماعتی تا قبل از این که بدانند که نمی دانند،
به دنبال دانستن خواهند رفت...
مگر ممکن است؟

بلند که می شوی

بلند که می شوی

از روی خیالِ تنم

دلم می گیرد

دلم که می گیرد

بلند می شوم

روی دستِ تـ♥ـو

و پیش از آنکه دوباره بر خیالِ تنم بخوابی

تمام این شهر را

در همین چند متر خانه جا می گذارم


بیرونِ این خانه

این سنگ هایی که به پایم می گیرند و

رفتن را درد آور تر می کند

همان هایی اند

که سرت به آن ها خواهد خورد

مهدیه لطیفی

با شبی که در چشمهایت در گذر است

با شبی که در چشمهایت در گذر است
مرا به خوابی دیگر گونه بیداری بخش
چرا که مـ♡ـن حقیقت هستی را
در حضور تـ♥ـو جسته ام
و در کنار تـ♥ـو صبحی است
که رنج شبان را
از یاد می برد
بگذار صبحم را به نام تـ♥ـو بیآغازم
تا پریشانی دوشینم
از یاد برده شودℳ

محمد شمس لنگرودی

کاش آرامش چشمان مرا

کاش آرامش چشمان مرا

می خواندی

تا تو را ، تا شب معراج نگاهم ببرم

فرزانه کوتی

تو و هزار درد بی دوا

تو و هزار درد بی دوا
تو و هزار حرف بی جواب
کجا روی؟
به هرکه رو کنی تو را جواب می کند
اگر چه بر دریچه ‌ام در آستان صبح
هنوز هم ملال ابربال می ‌کشد
ولی من ای دیار روشنی
دلم چو شامگاه توست
به سینه ام اجاق شعله خواه توست
نگفتمت
دلم هوای آفتاب می کند...