دوستم داری

دوستم داری

بگو یک مرتبه

اصلا نترس

آسمان را

سفت می گیرم

نیافتد بر زمین
فرزانه کوتی

قهرمان دوی سرعت بودم

قهرمان دوی سرعت بودم

وقتی برگشتم

همه ی دونده ها

به آرزوهای من

رسیده بودند

من برده بودم که

ببازم
فرزانه کوتی

از گذشته بگذر

از گذشته

بگذر

به آرامش

می رسی

فرزانه کوتی

از دوری و اجبار از تنهایی ممتد

از دوری و اجبار از تنهایی ممتد
چیزی نگو بنَشین برایت چای آوردم
فرزانه کوتی

برای این که بدون تو بتوانم...

برای این که

بدون تو بتوانم...

باید

خودم را می بردم

به قبل از تو

نمی توانستم

دوباره بمیرم

فرزانه کوتی

برای این که بدون تو بتوانم...

برای این که
بدون تو بتوانم...
باید
خودم را می بردم
به قبل از تو
نمی توانستم
دوباره بمیرم
فرزانه کوتی

کاش آرامش چشمان مرا

کاش آرامش چشمان مرا

می خواندی

تا تو را ، تا شب معراج نگاهم ببرم

فرزانه کوتی