ابریشم سیاه دو چشمت

ابریشم سیاه دو چشمت
یاد آور شبی زمستانی است
من بی ردا
بدون وحشت دشنه
شادمانه خواب می رفتم
ابریشم سیاه دو چشمت
خانه ی من است
آن خانه ای
که در آن خواب می روم
و می میرم.

خسرو گلسرخی

میراث‌دار نگاه تو

میراث‌دار نگاه تو

دل من است


و این دل

دوستت دارم را

روزی از لبان تو خواهد چید

آن روز

تمام کوچه پر از دل من می شود

و دل تو نیز

بر شاخه درختان نارون نشسته

دوستت دارم هایش را می شمرد

و دل من

کوچه را از بوسه پر می کند

من و تو

یعنی دلهایمان...



جووانی بوکاچو

قاصدک ها شانه خالی کرده اند

قاصدک ها شانه خالی کرده اند
دوستت دارم ها توی دلم حیران مانده اند
شاید هم راه خانه ات از حافظه باد پاک شده!
هرچه هست
کوهها هنوز مثل کوه ایستاده اند
زمین هم همچنان گرد است
آب هم از آب تکان نخورده
فقط انگار کسی عشق را
از تمام قصه ها پاک کرده!


گیلدا ایازی

دلتنگی یعنی

دلتنگی یعنی
خیابانی شلوغ پر از همه آنها
که شبیه تو اند
مثل ساعتی که سازش کوک نیست
و هیچ منتظری نگاهش نمی کند
چیزی شبیه پیانو های بعد از ظهر
در کافه هایی که میزی در آن تنها نیست
و صدای خنده های تو
تنها صدایی است
که باورش نمی کنم
عشق های کوبیسم از در و دیوار شهر
بالا می روند
و دوست داشتن های مدرن
تلخ تر از همیشه اند
این جا ثانیه ها وقت کم می آورند
دلتنگی یعنی
دوست داشتن ات
مثل رویایی میان این خواب ها
انگار دیر تر از هرگز...


میلاد کاشانی

قول دادم به کسی غیر تو عادت نکنم

قول دادم به کسی غیر تو عادت نکنم

از غم انگیزی این عشق شکایت نکنم

من به دنبال تو با عقربه‌ها می‌چرخم

عشق یعنی گله از حرکت ساعت نکنم

عشق یعنی که تو از آن دگری باشی و من -

عاشقت باشم و احساس حماقت نکنم !

چه غمی بیشتر از این که تو جایی باشی

بشود دور و برت باشم و جرات نکنم ...

عشق تو از ته دل عمر مرا نفرین کرد

بی‌تو یک روز نیامد که دعایت نکنم

بی‌تو باران بزند خیس‌ترین رهگذرم

تا به صد خاطره با چتر خیانت نکنم !

بی‌تو با خاطره‌ات هم سر دعوا دارم؛

قول دادم به کسی غیر تو عادت نکنم ...

 

-       علی صفری

فکر می کنم اصالت خنده هایت،

فکر می کنم اصالت خنده هایت،

برمی گردد به دوران ما قبل تاریخ!

همان جا که بشر برای حیات پرمشقتش انگیزه ای یافت!

شاید "عشق" درست از همان لحظه، کشف شد!

کسی چه می داند؟!

نازنین جهانگیری

من در فردای روز رفتنت

من
در
فردای
روز
رفتنت
به
خوابی
ابدی
می روم...!


فروغ_گودرزی