مرد آن است که غم را به گلو می ریزد

داد و بیداد نکردم که در اندیشه ی من
مرد آن است که غم را به گلو می ریزد
آخرین مرحله ی اوج فرو ریختن است
مثل فواره که در اوج فرو می ریزد
.
من بنایم همه درس است نه تحسین دو شیخ
دل نبستم به بنایی که فرو ریختنی ست
دل نبستم به خود ِ مدرسه حتی ! چه رسد
به عبایی که پس از مدرسه آویختنی ست ..
.
گوسفندان ِ فراوان هوس ِ چوپان است
آنچه دل بسته به آن است فقط تعداد است
شاعر امّا غم ِ تعداد ندارد وقتی
پرچمش کوفته بر قلّه ی استعداد است !
.
شاعر این مسئله را خوووب به خاطر دارد
که نفس می کشد این قشر به جو سازی ها
هر کسی انجمنش کنج اتاقش باشد
بی نیاز است از این خاله زنک بازی ها !
.
می روم پشت ِ همه بلکه از این پس دیگر
پشت ِ من حرف نباشد که چه شد یا چه نشد
می روم تا نفسی تازه کنم برگردم
کاش روزی برسد هر که روَد خانه ی خود ...
.
.
" یاسر قنبرلو "

به اندازه تو بی وفا نبودند..

من به آدم دل بستم
به همستر و گربه و سگ هم دل بستم
همه‌شان، حتی سگ باوفا

اما نه
هیچ‌کدامشان به اندازه‌ی تو
که آن روز جایم را در مترو به تو دادم
و نشستی و پیاده شدی در مقصد
و دیگر هرگز در هیچ مبداء و مقصدی ندیدمت

بی وفا نبودند

"مجتبی پورمحسن"

از یــاد تــو بر نداشتم دست هنوز

از یــاد تــو بر نداشتم دست هنوز
دل هست به یاد نرگست مست هنوز

گــر حال مرا حبیب پــرسد گویید :
بیمـار غمت را نفسی هست هنوز


" استاد  شهریار"

اگر بدانم روزی تو خواهی فهمید که دوستت دارم..

سکوت را می‌پذیرم
اگر بدانم
روزی با تو سخن خواهم گفت

تیره بختی را می‌پذیرم
اگر بدانم
روزی چشم‌های تو را خواهم سرود

مرگ را می‌پذیرم
اگر بدانم
روزی تو خواهی فهمید
که دوستت دارم ..
" جبران خلیل جبران"

گلدون بی گلُ رو طاقچه می‌ذاری واسه چی ؟

گلدون بی گلُ رو طاقچه می‌ذاری واسه چی ؟
گلدون خالی مث خونه‌ی خالی می‌مونه

غربت خونه‌ی خالی‌رو تو می‌دونی
نذار گلدونم مث من این‌جا تووی غربت بمونه

اون‌که خوبه همیشه خالی بمونه قفسه
گلدون بی‌گلُ، زشته روی طاقچه بذاری

دل گل می‌شکنه این خیلی غم‌انگیزه براش
تو خودت دلت شکسته‌س چرا باور نداری ؟

" محمدعلی بهمنی "

کاش برپیشانیت ستاره میشدم..

خواستم فانوسِ راهت باشم
حال آن‌که بر پیشانی‌ات
مُشتی ستاره، بر راه می‌تابید !
گفتی بمان !
- در چشمانت چیزی بود
که از شب هم گذر می‌کرد -
ماندم ،
و شرم از حقارت فانوس
شانه‌هام را لرزاند .
رفتی ،
و بدرودی تلخ
در من آغاز شد .

کاش بر پیشانیت
ستاره می‌شدم
نه کرم شب‌تاب

بر سنگ‌های شب !

"رضاکاظمی"

حالا تو را کم ندارم خودم را..

آنقدر سُرودمت که از شعر بیرون آمدی
حالا تو را کم ندارم
خودم را
کم می آورم هر روز
کم می آورم هر شب ..

" سیدمحمد مرکبیان "

کسی برایم قهوه بریزد،

کسی برایم قهوه بریزد،
کسی که فال مرا می داند،
کسی که حال مرا می فهمد،
و قصه بگوید برایم
هزار و یک بار ..

تا از سرم بپرد این خواب
که هزار سال است نمی گذارد
تو را برای یک بار هم که شده ببینم ..



" کامران رسول زاده "

من، بر می خیزم !

من، بر می خیزم !

چراغی در دست؛

چراغی در دلم،

زنگار روحم را صیقل می زنم

آیینه‌ای برابر آینه ات می گذارم

تا با تو ابدیتی بسازم!

"شاملو"

تنهایی عمیق تر

دریا عمیق است
تنهایی عمیق‌تر
دست‌ات را بده
با هم دست و پا بزنیم

پیش از آن‌که غرق شویم ...

"شهاب مقربین"