هر کجا خندیدیم

هر کجا خندیدیم
هر کجا خنداندیم
زندگانی آنجاست
بی خیال تلخی ها...

درک

آسمان ابری است از آفاق چشمانم بپرس

آسمان ابری است از آفاق چشمانم بپرس

ابر بارانی است از اشک چو بارانم بپرس

تخته ی دل در کف امواج غم خواهد شکست

نکته را از سینه ی سرشار توفانم بپرس

در همه لوح ضمیرم هیچ نقشی جز تو نیست

آنچه را می گویم از آیینه ی جانم بپرس

آتش عشقت به خاکستر بدل کرد آخرم

گر نداری باور از دنیای ویرانم بپرس

پرده در پرده همه خنیاگر عشق تو ام

شور و شوقم را از آوازی که می خوانم بپرس

در تب عشق تو می سوزد چراغ هستی ام

سوزشم را اینک از اشعار سوزانم بپرس

جز خیالت هیچ شمعی در شبستانم نسوخت

باری از شعر ار نپرسی از شبستانم بپرس

حسین منزوی

و چه بی عدالتی هایی که

شرمی نداشت از اینکه اعتراف کند
سر انجام متوجه شده در چه کشوری زندگی می کند
کشوری بسیار زیبا ، با تاریخ غنی ولی مملو از بی عدالتی ها .

تسلیم می‌کند به ستم ظلم را دلیر

تسلیم می‌کند به ستم ظلم را دلیر
جرم زمانه ساز، فزون از زمانه است

تک بیت صائب تبریزی

اغوش کوچکت ، چه بی اندازه !

اغوش کوچکت ،
چه بی اندازه !
بزرگ است .
برای رسیدن ،
به تمام ارزو هایم .

مهدی_قاسمی_نسب

محبت بیش از اندازه

عشـــــق

عشـــــق
قبایى است در قواره ى تـــــــو....

"حسین_منزوے"

روزی ... که توانستید ، عشق ... را فراموش کنید !

روزی ... که توانستید ، عشق ... را فراموش کنید ! مطمعا باشید : یا معنی فراموشی ، را نمی دانید ! یا عاشقی را ، بلد نبوده اید ! مهدی_قاسمی_نسب

تو پادشاهی و من مستمند دربارم

تو پادشاهی و من مستمند دربارم

مگر تو رحم کنی بر دو چشم خونبارم

مرا اگر به جهنّم بیفکنی ای دوست

هنوز نعره برآرم که دوستت دارم

ردای عفو برازنده ی بزرگی توست

وگرنه من به عذاب تو هم سزاوارم

امید من به خطاپوشی تو آنقدر است

که در شمار نیاید گناه بسیارم

تو را به فضل تو می خوانم و امیدم هست

اگر به قدر تمام جهان خطاکارم

سجّاد سامانی