انسانها نه خوشجنس هستند و نه بدجنس
و خیلی چیزهای دیگر هم نیستند.
خوبی نوری است که فقط گاهگاهی
عمق تاریک روح بشری را با شعلههای گریزان
روشن میسازد: شعلهای برمیخیزد و بلافاصله خاموش میشود.
ولی در لحظهای کوتاه که راه آدمی را روشن میسازد،
شخص میتواند جهتی را که در تاریکی باید بپیماید
انتخاب کند و به همین علت است که همیشه
امکان خوب بودن و خوبی کردن برای انسان وجود دارد،
مسئله اساسی هم همین است.