دنیای من خود منم،

دنیای من خود منم،
همین که اکنون هستم!
و آخرتم، بهشتم،
آن که باید باشم!
و میان این دو راهی است به درازای ابدیت،
چه می گویم؟
ابدیت، لایتناهی،
راهی است که هرچه می رویم طولانی تر می شود
و هرچه نزدیک تر می شوم دورتر!
از کتاب هبوط در کویر دکتر شریعتی..