طولش نمی‌دهم؛

طولش نمی‌دهم؛
- بیا،،،
هلاکِ آمدنت،
--"منم"!
لیلا_طیبی

- بیا،،،

طولش نمی‌دهم؛
- بیا،،،
هلاکِ آمدنت،
"منم"!


لیلا طیبی

به خیالم بنشین،

به خیالم بنشین،
مانند مرغی زیبا!
...
این درخت،
بی پرنده‌ی یادت
کُنده‌ای بیش نیست.

لیلا طیبی

قلمم زبانش گرفته‌ست!

قلمم زبانش گرفته‌ست!
گویی لال شده،
[زبان بسته]!!!
از بس،
از دلتنگی برایش گفتم وُ
او نوشت...
لیلا طیبی

هیچ توفیری ندارد

هیچ توفیری ندارد
چه رو به آهن و سیمان باز شود
چه رو به درخت و دریا
من از بسته بودن پنجره‌ها
-بی‌زارم!.

لیلا طیبی

سکوت می‌کنم اما،،،

سکوت می‌کنم اما،،،
چشم‌هایم،
-[هنگامِ دیدار]
حرف‌های تلمبار شده‌ام را
خوب بازگو می‌کنند!

لیلا طیبی

گفتی: بهار بیاید، خواهی آمد!

گفتی:
بهار بیاید، خواهی آمد!
***
باز؛
دل‌خوش‌کنک‌های تَکراری؟
من که چشمم آب نمی‌خورد!

لیلا طیبی

می روی؟

وقتی، کنارم نیستی؛

وقتی،
کنارم نیستی؛
هر ثانیه کش پیدا می‌کند
به قدرِ یک قرن!


لیلا طیبی

نباشی،،،

نباشی،،،
هجومِ سکوتی وحشی
جای جای خانه را
تسخیر می‌کند!

لیلا طیبی