تو دلدارم شوی؛چَشم نرگس را فدایت میکنم
لـیلایت شَـوَم ؛ آغوش جان دلگشایت میکنم
ای یار من ؛ ای یار من ؛ بازآی زین سَروِ چَمان
میخوانمت چو نغمه ای؛دل را سَرایَت میکنم
غـنـچه کن در خاطرم ای نوگل میـنای عـشـق
کعبهٔ دل را چو لیلی من شبی ؛ مأوایَت میکنم
جانا بیا ؛ جانا بیا ؛ دوری مَکن گـیـسو کَـمـند
تصنیف عشق هرنفس مستان صدایت میکنم
سیمین پورشمسی
قصهٔ عشقومحجوری دوست بسخدامیداند
مَـلال مَـرجـان زِ جور همراز ساقی تنها میداند
شـبـنم اشـک جاری زِ گونهام ؛ بـهر نیمهٔ دگرم
شـکوه بـارش زِ فَـلـک دُخــت بـاران مـیداند
زیـبـاست گل چون تـرنـم عـشق نوازش گلبرگ
نـاز لالـهٔ واژگـون یــگـانــه بـاغـبـان مـیداند
بازآی دلـبـر خوشه چین عشق گم گشته است
زیـن تـسـکین هِجـر ؛ همدرد معشوق میداند
دل زِ حــریــم مَــودّت دلدار شایـسـته بـدان
انــدازهٔ عــشـقِ او چـو مــاه سـیمین میداند
سیمین پورشمسی
شِکُفتن شکوه عـشق و مژدهٔ شادی میلاد ستارهایست
روئیدن گُل و نوید آفریدهشدن فصل بهاران عـشق است
جـاودان بــمان ای بــهتــریـن هدیهٔ گـیتـی
جـشـن بـهتـریـن بـهـانـهٔ زنـدگــی مـیـلاد
عـشق است
سـبز باشی چـون تـکـرار هـر نـو بـهاران
شــکوفه بـاران و شــادی و نـوای ســاز
عـشق است
بـتاب ای خورشید پرفروغ ؛ ای مهر جهانافروز
مــیــلاد ســرور و جــانـان ؛ بــی هـمتــای
عـشق است
بمان مثل ستارهای درخشان چونستارهٔ سهیل
خُجَسته باد مـیـلاد تو ؛چون ماندگار در سرای
عـشق است
سیمین پورشمسی
بـهـار کـه آمـد دوبــاره بــیــا بــه دیـــدارم دلدارم
ای سَنبُل تـصــویــر دوســتــی و عــشــق
ای رازقی من
باز با شاخههای سبز و پُر زِ گل ؛ بـپـیـچ بــر
ستون ایوان خانهام
تـو را دوســت دارم رازقــی ســپــیـد زیـبــای
مــن
دلـتـنـگ تـوام ؛ بـهار چشمانم چون زمـسـتان
بارانیایست بیدارشو
بیا از باران اشک ؛ چون عـشـق سیراب شـوی
رازقی سپید من
بیدار شو از خواب ؛ بـنـمای گـلـهای سپید و
صورتی زیبایت را
یاس سپید من ؛ بیفشان عطر خود در هوای نفس خانهٔ من
بـبـاف از شـاخـههای گل زیـبـایــت بــرایـــم
تـاج گـلی
پهن کن تور سپید ؛ بباران گل چـون عـــروس
بـر سَـر من
یــاس رازقــیام ؛ تـابـنـده چــون سـیـمـیـن
دوستت دارم
تو را ای زیبای خفتهٔ رنگین ؛ همیشه هـمـدم
بـمان با مـن
تــو پــیــک شـــادی و نـــوری زِ او ؛ عـطـر
نفس های منی
مُدارا کن بمان زِ گلدان کـنـج ایــوان خانهام
یاسمین ؛ رازقی من
سیمین پورشمسی
من از شهر بارانم ؛ باران نقرهای اش را دوست دارم
کرانهٔ بی انتهای ساحل ماسه ایش را دوست دارم
دشت های زیبایش را چـون پـر از گـلـهـای وحشی
آبشارانش را که میجوشد ؛ ازدلکوهسارانش دوست دارم
از شـهر بـارانـم ؛ تــبـــلور اعــجــازِ مــوج خروشانش را
رنـگ نـیـلـگون و لاجـوردیاش دریـایـش را دوست دارم
پاییز دلانگیزش چون برگ درختان زرد و سرخ و قهوه ای
مَـرغـزارانش پــر از پــرنــدگان و غــزالــش را دوست دارم
از شهر بارانم ؛ دامن سـبـز طبیعتـش را پُــر زِ عــشــق
شب های پُر ستارهاش چـون سـیـمـیـن فـام را دوست دارم
سیمین پورشمسی
در وصـف گـیتی زیـبـاتـرین تـرسیـم عشـقی چَـشم مـن
زِ توصـیف کوه ؛؛ دشـت ؛؛ جـنگل ؛؛ نـابتـرین فـرتورگری چَشم من
زیـبـاتـرین نـگارهای در ثَبتِ هر خَـلقِ اثَر
در مَطلَعِ تصویر عـشق و کِبـریا پاک چو آیـنهای چَشم من
چون نوری ؛؛ بــی وسعتـی ؛؛؛
زلال چون آبگینهای چَشم من
مـرحَبـا ای دیـدهام ؛؛؛ آفـاق را چون خوش
مَـنظَـری بـِنـگَر چَشم من
بِنگار ای بـنیـان گـر تَـنـدیس عِـشـقُ
زنـدگی
شـهلا بـمان ای زیبندهٔ جـانـاآفـرین
ای چَشم من .
سیمین پورشمسی
نـگاهـم بـه آسـمان آبـی بـی انـتـهاسـت
نگاهم به جنگل پوشیده در سبز چه غوغاست
سرود شادی پرندگان میپیچد لابهلای درختان
رقص پرستوها و شاپرکها درنسیم خنک چه باصفا برپاست
کـنار آبـشار نشـسـتهام مـحو تـماشـا
از دل کوه فوران چشمه بی منتهاست
سرزندگی چکاوکها در چمنزار ذوق میآورد مرا
نگاهم به بنفشه و شقایق و بابونه هر لحظه تماشاست
سرمست میشوم از حیرت این همه زیبایی
بوی گل و سبزه ؛ جـشن قـاصـدک ها چه رؤیاییست
سیمین پورشمسی
ای تبلور عشق و هستی
بی تو یک دَم آرام نتوانم نشست
ای آنکه در نهانخانهٔ قلبم کاشانه کردهای
بی تو آرام نتوانم نشست
در هوای کوی تو ای نسیم صبا
آرام نتوانم نشست
هوا تویی ,,, بقا تویی
جوشش شعر و غزل تویی
بی تو آرام نتوانم نشست
تو تمثال اقیانوس عشق لایزال
من بی تلاطم موج
آرام نتوانم نشست
ای بینهایت وصف توصیف تجلی و سخن
بی تو آرام نتوانم نشست
ای افشانندهٔ عطر گلشن عرفان
بی تو آرام نتوانم نشست
ای سرشت فروزان گُهَر معرفت
آرام نتوانم نشست ....
سیمین پورشمسی
نوازش باران
روی برگ سبز درختان
چه دیدنیاست
رقص کاکاییهای مهاجر
روی موج دریا
چه دیدنیاست
شادی پروانهها
در عطش نوشیدن شهد گلها
چه دیدنیاست
نغمهٔ بلبلان سرمست
که میپیچد در دشت و صحرا
چه شنیدنیاست
پیچ و تاب شاخههای گندم در گندمزار
در استقبال نسیم گرم
چه دیدنیاست
دویدن غزال
سوی چشمهای پاک
چه دیدنیاست
این طبیعت زیبا
و جلوهٔ خدا
چه دیدنیاست
سیمین پورشمسی
من نغمه سَرای مهر توام ای دوست
تو مثل چشمهای پاک و زلال
تو مونس تنهاییم در بیقراری ام ای دوست
چه گویم از پاکی و مهر و وفای تو
ای آرام مثل نسیم
بیانتها مثل دریا
ای دوست
بمان کنارم ای خورشید جهان افروز
ای تو زیبا مثل گلهای رازقی
از تو چه بخوانم
ای ترنم گل
ای ترنم باران
ای دوست
سیمین پورشمسی