ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 |
رهایی نمی یابد
انسان چرا ؛
با نوای داوودی
عطرِ زبورِ پاک ؟...
ما
دربیغوله ی کلمات
حفر می کنیم
چون چاهِ عدم
آسمان آبی را
پایگاه نبوت
فراتراز ، سِحرانگیزیِ واژه هاست
آنجا که عشق ،
غوطه می خورد درنهانِ ما
بروب طومار حافظه
ازاقلام بی پناه
تاوارهی زویلِ چاه
پاک ومنرهی ، آنگاه
در روبروی خدا
فهم کن این سمِّ کُشنده را
دمنوش خواب ها
ما ، دربیغوله ی کلمات
حفر می کنیم
چاهِ چاره سوز عدم را
ناظمی معزآبادی اصغر
الهام معشوق زمینی
استجابت دعای من بود
بانماز طواف مجرد
واکتشاف عصاره ی ناپیدا
بازلال کودکی ، می شدخدارادید
در آغوش زن هرجایی
(معجزه نیست ، اتفاق ساده ای ست
باروشن نگریِ ریشه یِ در خاک
می توان به معصومیت رسید .)
لیلی وشان ملکه ی عشقند
درقصربصیر خویش
معشوقگانِ خیسِ پرده ی هجرت
قنوت ، قاعده ی قیامت بود
در ضمیر عارفانه ی گل ها
من همه عمر ، نمازگزارِ حرمِ ماه رخان بودم
فرشته صورتان بر می انگیزند ، سیرت فرشته را...
ناظمی معزآبادی اصغر