همین که نور بیاورم

همین که نور بیاورم
برای شب پره ی خیره
در آینه ی تاریک
و آتش دستهایم را بدهم
به تن سرد کبوتر آواره
در گوشه ی حیاط
کافی ست تا بگویم
جهان را دوست دارم؟
و یا برای عشق به جهان
باید چون گلی سرخ باشم
که بی دریغ عطرافشانی می کند؟


علی بارانی

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.