غریبا مست آن ناوک مژگانم من

غریبا مست آن ناوک مژگانم من
که به ابروی خمش باز شکارانم من
با دیده مشتاق گرفتار مَهِ یار شدم
شیفته یارم و وی مردم چشمانم من
زلف عاشق شانه بر سر زدنی نیست غریب
ز سر زلف پریشان عروس خندانم من
ساقیا غمزه بریز و عشق را تفهیم کن
با گوشه چشمی بچشان. مزه فراوانم من
نوش آبی که مرا مست و غزلخوان بینند
چونکه ناخورده شرابیم همیشه مستانم من
شُهره آفاق شدن دل به تماشای تو یار
توتیا چشم خُمارم بنشین در دل شَهرانم من
کمان ابرو بزن بر ناوک چشمان ساقی
به جز ساقی که نوشید از عشوه فروشانم من
جام ها دادم به ساقی. مِهر بی تا را چشاند
راز بی تاست درِ میکده ها جام شرابانم من
نیک بگفتی که غریب مست روی مَهِ یار
ساقیا به خلوتگه چشم همچو بارانم من

مهندس امین تقوی