آن لحظه که دستان تو را حس کردم

آن لحظه که دستان تو را حس کردم
قطره های باران،
در دشت های گونه ام غلتیدند
در زمان آن ورتر
که نگاهت به آنها افتاد،
گل های دلم روییدند
رنگ سرخ آنها،
گونه ام را تر کرد
تو که لبخند زدی،
همگی خشکیدند
که توانَد تحمل بکند،صورت ماهت را
نور چشمانت را
ذوق حرف هایت را
این همه زیبایی!
رسم گل های جهان نیست
که قصد تو کنند...
نجوا خلفیان