ما آدمها را دوست داریم،

ما آدمها را دوست داریم،
برای رسیدن به آنها خودمان را به آب و آتش میزنیم،
زمین و زمان را به هم میدوزیم تا ثابت کنیم حسمان واقعی است،

دوست داشتنمان حقیقی است،

چشممان جز چشمانش کسی را نمیبیند،
و این دل کسی جز او را نمیخواهد...
ولی فقط تا وقتی نیست،
تا وقتی دور است،
تا وقتی دست نیافتنی است...

از بودنش که مطمئن شویم،
دیگر حواسمان به لرزیدن صدایش نیست،
دیگر عطر موهایش عقل از سرمان نمیپراند و دیگر دوست داشتنمان را بر زبان نمی آوریم،
آنقدر نمیگوییم،
آنقدر بعد از رسیدن قدر ثانیه های با او بودن را نمیدانیم
که چشم باز میکنیم و میبینیم نیست،
میبینیم باز هم دور شده،
باز هم دست نیافتنی است...
آنوقت دوباره روز از نو و روزی از نو...
ما قدر داشته ها را دانستن یاد نگرفتیم اصلا...

#فاطمه_جوادی