​ اشعار با جوهر ترس نوشته می‌شوند،

اشعار با جوهر ترس نوشته می‌شوند،
داستان‌ها با خون،
و تاریخ با جوهری نامرئی

«تنهایی و رسوایی»

«تنهایی و رسوایی»
«بی مهری و آزار»
ای عشق
ببین
من چه کشیدم تو چه کردی!


# فاضل نظری

هرچند من ندیده‌ام این کورِ بی‌خیال،

هرچند من ندیده‌ام این کورِ بی‌خیال،
این گنگِ شب
که گیج و عبوس است
خود را به روشنِ سحر
نزدیک‌تر کند،
لیکن شنیده‌ام که شبِ تیره
ــ هرچه هست ــ
آخر ز تنگه‌هایِ سحرگه گذر کند...