خدای من!

به کوه
به دشت
به بیایان
به باغ همسایه
به هر کجا قدم گذاشتم
یکى داشت
به عشق کسی ،
چیزی، جایی،
ارزویی سبزه ها را گره مى زد
خدای من!
آدمها پر از گمشده هاشان هستند
کدام سیزده قرار است
روزگار خالی ما بدر شود؟

#نیکی_فیروزکوهی

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.