با یافتن چشم تو آرام گرفتم

ای بکرترین برکه! هلا سوره ی صافی !
پرهیز کن از این همه پرهیز اضافی !

داغی بزن از بوسه به پیشانی سردم
بدنام که هستیم به اندازه‌ی کافی

تلخینه‌ی آمیخته با هر سخنت را
صد شکر! شکرپاش لبت کرده تلافی !

با یافتن چشم تو آرام گرفتم
چون شاعر درمانده پس از کشف قوافی

چندی‌ست که سردم شده دور از دم گرمت
بر گردنم از بوسه مگر شال ببافی ...


" علیرضا بدیع "

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.