در فصل بهاران همه جا رنگ به رنگ است

در فصل بهاران همه جا رنگ به رنگ است
عید است و تمام‌لحظه ها سبز و قشنگ است
با هل هله در تنگ چنین ماهی من گفت
این نام پدر جد من است سال نهنگ است

مهدی حاجیان پناه

خاطری سخت گذشت

خاطری  سخت گذشت
بی تو  و این فاصله ها
که تو را خواستم و داشتنت
امر  محال است  هنوز

آری ای عشق
ببین
تو همان میوه ی تردی
به سر شاخه ی دل

که  نشد قسمت من
طعم شیرین نگاهت
اما

کاش میشد که
نیایی
به آغوش  نگاه همه کس
بجز آغوش خیال  من و دل
که تورا
شوق فراوان دارم

آری ای  عشق بدان

تو هنوزم که هنوزست
مرا بی خبری
آری ای عشق
بدان

مهدی حاجیان پناه

کوچه را بنگر که در شبها چه تنها میشود

کوچه را بنگر  که در شبها چه تنها میشود
آری از آن کوچه  هم بی تو بسی  تنها ترم

مهدی حاجیان پناه

بیزارم از این لحظه های سرد و مبهم

بیزارم  از این  لحظه های  سرد و  مبهم
فریادهایی    بی صدا.    از جنس   ماتم

دلگیرم   از   آغوش      درد آلوده  کوچه
بوی   گس     بی  اعتمادی ها.    دمادم

بغضی   پراز   تنهایی  و    بی تابی   دل
سالوس    دهشتبار     صد   رنگی   آدم

دیگر کدامین  شاخه ی   آسایش  عشق
آرامش   مرغ    مهاجر     می شود   هم

درذهن  بی احساس شب بوهای وحشی
پیچیده  نای   هق هق     باران     نم نم

بر تار و پود  خنده های   خشک  لب ها
جا  مانده  رد پای   گریه.  جنس  شبنم

با  کوله باری.   از      تمام       خاطراتم
سنگین تر.  از  کوه  یخ    غم های  عالم

امشب من و این  واژه ها  با دود  سیگار
می‌گوید  از  حال    شفق   در  بستر  غم
مهدی حاجیان پناه

تاوان غرور آن نگاهت با من

تاوان   غرور    آن   نگاهت   با  من
دلدادگی    آتش  و   آهت     با من
ماه رمضان ست  و تو ای عشق بیا
فطریه  ی  چشمان  سیاهت  با من

مهدی حاجیان پناه