تا که نگاه میکنی قلبُم تند تند میزُنه

تا که نگاه میکنی قلبُم تند تند میزُنه
یک دل نه صد دل پیش تو این پا و اون پا میزنه
خسته شُدُم بس که دلُم یادِ نگاهت میکند
این دل نگهدارت شده از بس که خوب شش میزنه
لعل نگاهت با مو است هر جا که میرُم شب و روز
انقدر دیوانه شُدُم این دل مو هل میزنه
کاشکی بیایی یک شبی ،یک شب که مو تنها ترُم
تا که تو در را میزنی این دل مو پر میزنه
تا که بیایی یک شبی عشق دلم زیبای مو
به ماه بگو که در نیاد چون روی تو برق میزنه...

یگانه یوسفی

شدم نوستالژی با این بهانه

شدم نوستالژی با این بهانه
دلم می گیرد از دست زمانه
شبیه خاطرات رفته بر باد
نمی گیرد کسی از من نشانه

فرزاد الماسی

بهار آمد گل از لاله برون شد

شمعی که نقش بسته بر شمعدان در خرابه ای

شمعی که نقش بسته بر شمعدان در خرابه ای
شب ها نشسته به بزم رفیقان با حال زار خویش
گرمی بداد و بسوخت در جمع سرخوشان
امروز گردیده نقشی بر سنگ مزار خویش
ما نیز امروز چو شمع مجلس آرای دیگریم
تا کی نقشی زنند ما را ز یادگار خویش

عبدالمجید پرهیز کار

غروبگاهان دست پیش می بری

غروبگاهان
دست پیش می بری
تا گلی بچینی
شاخه تکان می خورد از باد
جای گلبرگ های سرخ
خونی ست
بر انگشتانت
با خارهایی
در زیر پوست..

غلامحسین درویشی

سوز سرما به جانت می ریزد

سوز سرما به جانت می ریزد
به تقویم نگاه می کنی:
اعتدالِ بهاری ست
شگفتا که از هوانیست
لرزه به جانت می آویزد.

شاید
محبوبه ای از محبوبه های شب
از شاخه افتاده
و دلت
سوخته...

غلامحسین درویشی

السلام علیک یا صاحب الزمان

پیدا می شوی در خیابان

پیدا می شوی در خیابان
در هیاهوی پیاده رو
گم می کنی
تصمیمی را که داشته ای:
پرسه زدن در فواصل بی حوصلگی
دیدار دوست
خرید
یا نمی دانم چه...

غلامحسین درویشی

این سایه ها که تن به زمین می ساید،

این سایه ها
که تن به زمین می ساید،
راه می روند،
محو می شوند،
ما نیستیم
این
لحظه های ماست.

غروب که بیاید
افسوس خورشیدی در دل مان می ماند
که بازی می کرد
با سایه های بلند و
کوتاه مان...
غلامحسین درویشی

یکی در وصـف عشـق ، سر داد چکامـه

یکی در وصـف عشـق ، سر داد چکامـه
یـکـی هــم بــهــر یــارش داده ،، نـامــه

نـشـد پـیـدا کـسی کـآن بــهـر مـا هـم :
نـویـسـد نـامــه و گـویــد چــکامــه

کـجـاسـت آن پـیـشـوا بــرپـا کـنـد بـر :
نــیــایــشــگـاه دل ؛ قــصــد اقــامــه ؟
بسـاط سفـره‌دار ، افسـوس و حـسـرت
خـوراک جـیــره‌خـوار ، گـردو و خـامـه

نـبـاشــد داخــل جــیـب اسـکـانـسـی ..
یـقــه جِـر مـی‌خـورد هـمـسـوی جـامـه

دروغ ؛ امـروزه سرتـیتـر خبـرهاسـت
خـلاف عــرض مــی‌رسـانــد روزنـامــه

اگر فردوسی امروز بود و می‌نْوشت :
به‌ جای شـاهـنامـه ؛؛ جـاهـنامـه

جـهان ؛ نـکـبـت سـرای بـیش نـبـاشـد
مــســیــرش هــمـچــنـان دارد ادامــه ..

یزدان ماماهانی