وقتی رفتی شعری برایت سرودم

وقتی رفتی شعری برایت سرودم
که تا جهان باقی ست
بدون نقد خواهد ماند
دوست داشتم شعری برایت بسرایم‌
که درآن تعمق کنی
و ضعف آنرا ، معلوم کنی
اما این شعر تا ابد
در ضعف خود
با خود خلوت می کند.
واز تنهایی خود با خود در رنج است.
واز اینکه ،نام تو در آنست
ماندگار خواهد بود.
همچنانکه در لعزش خود.
وشاید تقدم تو در اصرار به رفتن
فر وتنی توست
تا قبل از هر چیز
هنر شعر، پایدار بماند.
و ارزش شاعر ،
جاویدان.

اسفندیار شیخی