غروب‌ِ که,

غروب‌ِ که,
در شهرم ریشه می‌دواند؛
بذرِ خیالت را می‌پاشم...
حالا
دارمت!


لیلا طیبی

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.