خیلی حیف است ...

خیلی حیف است ...
که آدم، تمام طول روز را قدم بزند،...
حرف بزند...
دیگران را ببیند...
فیلم ببیند...
موسیقی گوش کند...
بخندد ...
و اشک بریزد...
اما آخر شب ...
که مسیرِ خانه را پیاده و تنها برمی‌گردد...
بداند که وقتی کلید انداخت و در را باز کرد؛
هیچ‌کسی منتظرش نیست ...
که داستانِ امروزش را برای او تعریف کند...

امیرمسعود_ضرابی

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.