به سانِ کودکی شده ام،

به سانِ کودکی شده ام،که فقط لحظه ای دستِ عزیزش را رها کرد و یک عمر شد آواره ی کوچه و خیابان...
تو ثابت کردی،که حتی ثانیه ای هم نباید از همدیگر چشم برداشت...
زندگیِ من را،همین ثانیه ها رقم زد
حالا...همه ی دیوارهای شهر،پُر شده از عکسهای من
با این تیتر:
"مرا به طوفان داده ای،خودت کجایی..."