آرزویم این است

خسته ام از نوشتن.
بیا از تو چیزی ننویسم
برای خواندن تمام شعرهایم
یک نگاه به چشمانم کافی ست
آرزویم این است
روزی قلم را از دستم بگیری
به جایش
آیینه ای در دستانم بگذاری.
چشمانم را در آن ببینم
تا تمام شعرهای ناسروده ام را در آن بخوانم.
مانی عابدی

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.