تن سپرده به باران پاییزی،

تن سپرده
به باران پاییزی،
شاخه ای که
در سر هوای بهار دارد

فرشته سنگیان

هر روز تمدید می شود

هر روز
تمدید می شود
تاریخ چشم به راهی ام

فرشته سنگیان

چه شکوهی دارد رکوع درختان

چه شکوهی دارد
رکوع درختان
از پس نجوای باد
در گوش شان

فرشته سنگیان

حریم دریا؛

حریم دریا؛
میقات خلوتست با خویشتن

فرشته سنگیان

زمستان، سرد هجی می شود

زمستان،
سرد
هجی می شود
و برف،
سپید
و هزار،
راز دارد‌ از بهار
در همین دل سپید و سرد

فرشته سنگیان

پاییز کنار ایستاده؛

پاییز
کنار ایستاده؛
هنوز دارد
به نجوای چند برگ
گوش می دهد،
که می گویند:
سفری در راهست
کمی بعد
مادرانه
دستشان را می گیرد
و می برد
دیگر
آرام آرام
مراسم تودیع
صورت می گیرد
و درختان،
کلاه از سر
برداشته،
به نیکی
بدرقه اش می کنند
فرشته سنگیان

بدون وجود امید یا ناامیدی،

بدون وجود امید یا ناامیدی،
این همیشه معیار همگان
از برای زندگی؛
نفس،
می آید و می رود
و روزان و شبان
نیز...
و بایستی
با فراغت خاطر
هستی را
پذیرا شد
همانگونه
که هست

فرشته سنگیان

دستش به خون عشاق

دستش به خون عشاق
آلوده است،
پاییز

فرشته سنگیان

سلام بر باران

سلام بر باران
از دوردستها
از پاکی ها
چه خوش کردی
تو یاد ما

فرشته سنگیان

برگ به برگ،

برگ به برگ،
در کوچه های خزان
از تو گرفته ام نشان

فرشته سنگیان