مرهم چو نه ای نمک به زخم هم تو مپاش

مرهم چو نه ای نمک به زخم هم تو مپاش

گر دوست نه ای سینه و قلب هم مَشِکاف

هر سینه بوَد جایگه رب عظیم

سوهان مشو روان خلق را مخراش
کلثوم پیکرستان

شفای درد ها نام حسین است

شفای درد ها نام حسین است
جلای قلبها یاد حسین است
کسی که گشته است با او مانوس
دمادم ذکر و اورادش حسین است

کلثوم پیکرستان

رندان همه در فراق تو سوخته اند

رندان همه در فراق تو سوخته اند
آتش شده اند ، گداخته و سوخته اند
رندان نه فقط که سوخته از داغ فراق
عالم همه از خرد و کلان سوخته اند

کلثوم پیکرستان

بس لشکر و من تو را مقابل دارم

بس لشکر و من تو را مقابل دارم

طوفان زده ام امید ساحل دارم

در کشمکش و بی سر و سامانی دهر

از لطف تو حق پناه و حائل دارم

کلثوم پیکرستان

بر روان و جان ما جانا مسیحایی بیا

بر روان و جان ما جانا مسیحایی بیا

روشنی بخش دو چشمی ، ماهِ کنعانی بیا

بر کویر سینه و ویرانه های قلب ما

حامل ابر و مه و عطر بهارانی بیا

کلثوم پیکرستان

تو بگو آه کنون ای مه تابان چه کنم

تو بگو آه کنون ای مه تابان چه کنم

در فراقت تو بگو با دل حیران چه کنم

فارغ از یاد تو خواهم که شوم هر شب و روز

نقش بر لوح دلم بسته خیالت چه کنم

کلثوم پیکرستان