ایـــن دوره زمـــانـه آبـــــرو بـایـد داشـت

ایـــن دوره زمـــانـه آبـــــرو بـایـد داشـت
تـرس از غـم و مــردم دورو بـایـد داشـت

آنقـدر نشست پشـت سـر خـنـجر دوسـت
یـک آیـنـــه سـمــت روبــرو بـایـد داشـت


کـامــــران لـیــمــوچــی

ایـن دل شــده از غــم تــو لـبـریـز بـیـا

ایـن دل شــده از غــم تــو لـبـریـز بـیـا
بـا شـعـر و تـرانــه ی غـم انـگـیـز بـیــا

بـر خـاک مـزار منِ دلخسـتـه ز عـشـق
بـا خـِش خِـش بـرگــ هـای پایـیـز بـیـا


کامـــران لـیـمـــوچــی

هر بار که تن پوش تو را بوئیدم

هر بار که تن پوش تو را بوئیدم
پر درد و شکسته در خودم پوسیدم

گفتی که نمیروی و من بعد از تو
با هر نفسم مرگ خودم را دیدم

کامران لیموچی