(زمزمه ی بهار)

(زمزمه ی بهار)
------------------------------------------------------------------------
به دلم از جنبش فروردین ، هوس ِ آن طرفه نگار آمد
بزن ای مطرب، بزن ای مطرب! که زمستان رفت و بهار آمد

همه جا زیبا، همه جا رنگین، همه جا گلبن، همه جا نسرین
همه جا از جنبش فروردین، چمن پژمرده به بار آمد

سر و صورت شسته گل از باران، چو عروسان خفته به گلزاران
به چمنزاران، به سمنزاران، به سحر آوای هزار آمد

همه جا زیور، همه جا دلبر، همه جا شیرین همه جا شکر
همه جا مینا همه جا اخگر، که چمن آمد، که نگار آمد

چمن و دشت و سَمَنان زیبا، گل یاس و نسترنان زیبا
بتکان زیبا، سخنان زیبا، گل نو، بشکفته عذار آمد

ز گلان رویی، ز هوا بویی، ز بتان مویی، زچمن جویی
همه جا آوای پرستویی، ز یمین آمد، ز یسار آمد

من و شیدایی، من و رسوایی، من و زیبایی، من و خودرایی
تو و این اندیشه ی سودایی، که بهار این‌گونه هزار آمد

چه زنی نیشم؟ چه کنی ریشم؟ چه دهی پندم؟ برو از پیشم
که من از این گفته نیندیشم، به سرم زین گفته دوار آمد

دلم از اندوه و شکیبایی، شده رسوایی، شده غوغایی
سرم ازآن دختر هرجایی ، همه شب کانون شرار آمد

شنوم از پیر خرد پندی، بنشینم پیش گلان چندی
بزنم چون غنچه شکرخندی، بر آن نرگس که خمار آمد

ز گلستان گلبن و نسرینی، ز لب او بوسه ی مشکینی
ز (حمیدی) گفته ی شیرینی، که ز بحرش نغمه ی تار آمد
---------------------------------------------------------------------------
دکتر مهدی حمیدی شیرازی