دیدم آن دردانه مستا

دیدم آن دردانه مستا
شور و شیدا مست و یکتا
بوی زلفش از که حاشا؟
او صنم دارد چه رعنا
کام دل را بر آرم هر دو دنیا
لب لعل و خط مشکین چه شیدا
خوشا کو آن است و ما اما؟
او چه زیبا و به گلشن او گلی تنها
زلف پرچینش به حمدالله که بی همتا
من از کویت سخنها بشنوم معنا
حرمت عشق را بالاتر نیست از او بالا
خوشا روزی ببینم صورت زیبا
حدیث او برده است دل ما را

اشرف شایسته

پاییز است و عجب نقش و نگاری دارد دیدی که

پاییز است و عجب نقش و نگاری دارد دیدی که
خزان به خود جهانی دارد؟
چَشم باز نگهدار و جهانی رابین کین جهانِ زیبا
بَه که چه آنی دارد
آنم همه اوست پاییز و خزانم همه اوست دیدی
که جهان چه مهربانی دارد؟
پاییز رَسید و مبتلایم کرد این رنگ و نگار شعریست زیبا چه رُمانی دارد
باد در گوشِ همه برگ و درخت ترانه ای زیبا خواند برگ فُتاد گویی که نشانی دارد
نشانش همه آنست چون نقطه پرگاریم ما
پرگار جهان چون دَوَرانی دارد
همه فصلهای خدا یکرنگند انگار خزان در دلِ خود
رنگین کمانی دارد
خزان هم چو بهار عالمی دارد عالمِ خزان به هر
دلی ناگفته نهانی دارد

اشرف شایسته