گاهی که دلم میگیرد

گاهی که دلم میگیرد
هوای انارستان
میکنم آنجا که سهراب
بوسه هایش را
پای درختان بلند سپیدار
کاشته بود

گاهی که دلم میگیرد
چشمانم را در جذام خانه
تبریز جا میگذارم
آنجا که فروغ درد را عاشق شد

گاهی که دلم میگیرد ....
در هوای تازه شاملو
قدم
میزنم تا خیابانهای
ترک خورده از زخم روزگار
شعری شوند
برای آیدا
که در آیینه عشق
مرثیه زخمهایش را زندگی میکند

گاهی که دلم میگیرد ...
شاعر میشوم
تا در سکوت
مرگ آدینه در سوگ
آب مرثیه خورشید را
به ماهیان سیاه کوچکی
هدیه کنم
که هنوز سرگردان در لابلای
موجهای گیج ارس
آواز میخوانند

گاهی که دلم
میگیرد
ایرج بهرام نژاد