ماه پریده رنگ

ماه پریده رنگ
چون قطره ی سرشک
به رخسار روزگار
آویخته ست از سر مژگان آسمان
تا ماند از شکست
نشانی به یادگار
پیکار زندگی‌
با سایه های در هم و دلگیر شامگاه
جوشد به یاد و، خیره بر آید ز پشت کوه
اهریمن شکست
که دوزد به من نگاه
دلخسته مانده ام
در رزمگاه زندگی و نیمه راه عمر
وان شعله های شوق ز توفان حادثات
خاموش گشته است
در این شامگاه عمر

سیروس_پرهام