کدخدای ده که آن مُلّا بُوَد

کدخدای ده که   آن     مُلّا بُوَد
روزگارِ ده ما  گه گاه دولا بُوَد
هی دُعا خوانند ولب بازی کنند
خداگُفته کار باتلاش ودُعا بُوَد

کدخدای ده که صهیونی بُوَد
کارها ش پیچیده وجنونی بُوَد
هی کُشد کودک وزن را بی گناه
غاصب آخرش دیوانه ومجنونی بُوَد

کدخدای ده که آدم ترسو بُوَد
کدخداازروی ترس همسو بُوَد
آدم هرکار دلش خواست بکند
جاهل خوب وعاقل کم سو بُوَد

کدخدای ده که آدم دانا بُوَد
کارها خوب  و دِلا    بُرنا بُوَد
خوشرویان با اخلاقِ خوش
آدما شادو لباپُرخنده وزیبا بُوَد

کدخدای ده که خوش اخلاق بُوَد
کارها سهل  وفکرها پُرخلّاق بُوَد
مردم ده در سایه ی مال ومَنال
شُکر  گویند، ساکنِ آن رزّاق بُوَد
ولی الله قلی زاده