پیش از تو!

پیش از تو!
یک گور بود
ساکت و متروک
با درختانی کال و سرما زده
و کلاغانی که از مرثیه خوانی‌شان غروب می‌شد
تو آمدی و معبد شد!
قلبم را می‌گویم...

ناهید عباسی راهدار

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.