تـــو آمــدی...

تـــو آمــدی...
       کــه:
    اَلـوانِ پـاییـز را بـه لطفِ ظهـور...
 و احسـاسِ لـبریـز را بـه عطـرِ حضـور...
مُجَسَـمْ کنـی، جِلـوِهٔ حُــور و نــور...
 تـو را مــاهِ بَــدرِ مُنیـرِ صَبـور...
     تـو را سَـروِ آزادهٔ پُـر غـرور...

          تـو را ای
                سـراسـر غـزل
                          سـراپا بلـور...


تـــو را بـا نشــاطِ دلــم جــورِ جــور...
 بـه مِهـرِ وفـور و بـه سُور و سُـرور...
  که چشمِ بَد از روی تو دور و کور...
    تـولـد مبـارک مبـارک حضـور

امین کرمانی اول

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.