از کدام ناکجا آغاز کنم تکرارت را

از کدام ناکجا آغاز کنم تکرارت را
از چشمان زیبایت که در برکه ی خیالم
ماه را در پرچین های آرام آب میرقصاند
یا از موج گیسوانت که با ملودی سکوت
نُت به نُت سمفونی عشق را روی گونه ام مینوازد
شاید بهتر است از لبان سرخ فامت آغاز کنم
که زمزمه رویای ممکنی را در گوشم نجوامیکند
و انحلال روحم را در وجود پاکت تعمید میدهد
...... ترانه ات ....شد بهانه ام
و چنان بر تا رو پودم کوفت ......که یکی شدن را
ّبا تو یافتم و دل را به سادگیت باختم
دیگر تن هایمان......تنها نیستند و
سازهایمان بی ترانه نیست.....
قلم دست دل است و دل قربانی زلالت
پس بنگار و دلنوشته هایت را و
در فنجان عشقم بریز
که دیگر تا دور دستها..... ..
فقط با زلال تو چای خواهم خورد

مهرداد فرزامی فر