در بوم سکوتِ دلتنگی هایم

در بوم سکوتِ دلتنگی هایم
غم ها را سپید کشیدم
شادی ها را سیاه قلم
همچون خطوط مبهم چشمانت،
که حال و احوال قلب محزون تو
زیر سایه ی مژگان پلک هایت
مدفون شده اند
وقتی خنده با تو پَر کشید و رفت!


مرتضی سنجری

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.