ای که سرخ گونه هایت را انار من

ای که سرخ گونه هایت را انار من
یا که عطر گیسوانت را بهار من
ای که طعم بوسه هایت را قرار من
یا که مأوای دلم را در فرار من
ای که صیادم ، صیدم ، یا شکار من
عمد من ، سهوم، جبرم ، اختیار من
ای که یادم را ز یادت بردی و یادت هنوز اینجاست
گو که آخر روی گردانی به من یا بر مزار من؟
حسین تنیده