آن کیست که در سختی های زندگی می بیند مرا

آن کیست که در سختی های زندگی می بیند مرا
از موج و طوفان بلا از استجابتش می گیرند مرا

من به وقت شب تاریک و ظلمانی می خوانمش
در پریشان حالی و درماندگی غصه می چیند مرا

مهربان یاری نازنینا در وقت اذان
در صدای خوش الله اکبر آن کیست که می خواند مرا؟
آن که دو چشم زیبایت داد و دو لب
این همه لطف محبت در شکر می باراند مرا

آه مظلوم در درگهش از زر بهتر می خرند
اشک که سیل شد ظالم خوار کرد می داند مرا

آن کیست از مار در آستین و دشمن آگاه تر
یک بار به یادش بشینی موهبت بسازند مرا

آن کیست که خوبی گر کنی ده برابرش پس می دهد
خود را در راهش ایثار کنی هفتصد برابر می آرند مرا

غریبه در ناله ی شب در غم و مصیبت یا ارحم الراحمین
گر تو بخوانیش و من سر تا پا گناه باز راه می دهند مرا

اعظم زارع