بی تو توان؟ ندارمش

بی تو توان؟ ندارمش
بی تو جهان؟ نخواهمش
بی تو که شد روزگار،
بی تو دمار درآرمش.

بی تو شبم؟ سیاه شود
بی تو دلم؟ تباه شود
بی تو همینه روزگار،
بی تو همین، تباه شوم.

بی‌تو شوم تنهاترین
آدم هر شب زمین.
بیا تمام قلب من،
فقط همین، فقط همین.

با تو که خوب بود خُلق من،
چرا تو کردی ترک من؟
با تو رسیدم نوک کوه،
برگشتنش؟ تنهام که من!

برگشتنی؟ توانی نیست
برگشتنی؟ جهانی نیست
برگشتنی شد روزگار،
درد دلم؟ درمانی نیست.

بی‌تو شوم تنهاترین
آدم هر شب زمین.
بیا تمام قلب من،
فقط همین، فقط همین.

سجاد ابراهیمی