قلمم آرامتر ‌ نویسد

قلمم آرامتر ‌ نویسد

که دفترم قرار ندارد

نوشتنم گفته ها دارد

که از اعتماد غصه ببارد

غصه از درد قصه ها شمارد

نگاهم به آسمان می خورد

که انگار خورشیدی ندارد

باکش نیست اگر هم باشد

زیرا در تابیدن بخیل ها دارد

چرا سر ناسازگاری می گذارد

تا آفتاب و مهتاب شکوه گذارند

که نوری از آنان به زمین بتابد
پوران گشولی