دل از این خانه برکن، هوای سفر کن

دل از این خانه برکن، هوای سفر کن

به سویِ نقش‌های نو، رو سویِ دگر کن

در این راهِ بی‌انتها، شوقی است پنهان

ز خود رها شو، خویش را از نو گذر کن

ببین در هر قدم، جهانی دگرگون

به هر منظر، دلی تازه کن، غم‌ها به در کن

دل از این خویشتنِ کهنه رها کن

به هر شهر و دیار، نفسی تازه تر کن

در این سفر، تو خود را تازه ترکن

به هر کوه و کمر، رمزی نهفته، خبر کن

بساطِ دل بگستر، به صحرا و دریا

ز هر موج و صدف، قصّه‌ای مختصر کن

به پایانِ سفر، دلی نو خواهی داشت

ز هر خاطره، جامی پُر از میِ خطرکن

سمیه بنائیان دستجردی