تا به چشمان غزل فرصت دیدن دادی

تا به چشمان غزل فرصت دیدن دادی
با نگاهت به دلم شوق پریدن دادی

روح خنیاگر ابیات منی  می دانی
مطلع شعر شدی گوش شنیدن دادی

طعنه زد چشم  تو بر آهوی دشت غزلم
باز برسینه من حال تپیدن دادی


تا نسیم از گل روی تو شده عطر آگین
اشتیاق سفر و میل وزیدن دادی

شهد شیرین  لبت  از گل نسرین شیرین
سرفرودم که به من اذن چشیدن دادی

چون که دربند توو قامت رعنای توام
عشوه و  ناز و ادا بهر خریدن دادی

میوه ی نوبری از شاخه ی احساس بچین
هر زمانی که به دل وقت رسیدن دادی

گل خندان گلستان پر از شعر منی
شادمان شد غزلم ذوق پریدن دادی

سمیه مهرجوئی