مرا رازیست با چشمت ! زچشم دیگران پنهان

مرا رازیست با چشمت ! زچشم دیگران پنهان
که می سوزاندم جان را به آب دیده ی مژگان
چنان سنگین و پیوسته چنان بی تاب و سردرگم
مرا در خویش می بلعد چنان چون درد بی درمان
ومیخواند به گوش من دوصد نجوای راز الود
که میخواهم تو را افسون گر شبهای بی پایان
سپید ای راه گم کرده میان خلوت این دل
تورا میخواهم ای مهرت درونه سینه ام زندان
تو را ای مهرورز ای مهر بان ای مهر پرورده
تو را ای سینه ات از کینه ها عریان
تو را میخواهم ای زیبا ترین آدم
تورا میخواهم ای عاشق ترین انسان

حسین قنبری عدیوی