گفته بودی به ترک های دلم جوش شوی

گفته بودی به ترک های دلم جوش شوی
فارغ از سفسطه باقند لبت نوش شوی

خالی از غصهٔ دوران اسف بار ؛ رها
دل به دلدار دهی عاشق مدهوش شوی

باغ گل باشی و من بلبل شوریده سرت
ذوق دارم ؛ که بر این طائر دل قوش شوی

وقت بوسیدن لب های تب آلودهٔ من
خیره در چشم من از خویش فراموش شوی

حرف های دل من وسعت دریای وفاست
دوست دارم به سخن های دلم گوش شوی

بادهٔ عشق تو نوشیده و شاعر شده ام
عاشقم باشی اگر ؛ واژه تراوش شوی ؟

مست و شیدای غزل خانهٔ چشمان توام
اگر اندام غزل ؛ خون سیاووش شوی

غمزه ریزان قدمی نظری نذر نگاهم بکنی
مثل گل قامت دل مخمل تن پوش شوی

قاسم پیرنظر