چه کلامی به جز رنج ز زبانم

چه کلامی به جز رنج ز زبانم
چه زبانی به جز دردُ فغانم

چه فغانی برایم چو فراقت
چه فراقی ز تو افتاده به جانم

حال غافل چنان برگ ز بادم
من به دام تو فتادم بِرَهانم

تو چه دانی ازین حال نهانم
چه نهانی چنان آتش جانم

حال نه جانی بِماندُ نه توانی
چه کنم،روح ز جسمم بِسِتانم؟

مهدی سنایی