ناله از این سیاهیم در پی روشناییم

ناله از این سیاهیم در پی روشناییم
هر طرفی کشانیم غرق در این تباهیم

دیر شده رهاییم کاش به خود رسانیم
تا که رخت نماییم ننگ بر این جداییم

خون جگر چشانیم سمت خطر برانیم
رحم نما به خاریم حکم بده خداییم

زار ز بی وفاییم دیده به راه ساقیم
گو به کجا کشانیم درد از این خماریم

محو ز بی نواییم کاش ز خود رباییم
در پی آشناییم کاش ز نی سراییم

رنج چنان بدادیم گو که چرا برانیم
مویه از این جداییم تا به کجا کشانیم

سید علی موسوی