ای نگاهت به نگاهم ،کرده دل آغاز را

ای نگاهت به نگاهم ،کرده دل آغاز را
برق دریده ازنگاهم، کرده چشمِ  آز را

به هر سو آمدم ، غرق نگاهت غوطه ور
غوطه ورگشتم بحالت، دُنبک دَمساز را

 به هر سوکه دویدم ،یادتو درپیش من
هم کیش وهم ریشه من، بین طپشِ  آوازرا

ناز ورازگفتم برایت  شب و روز
گفتی کم کن،بیار آن دل با سازرا

گردلم بادلت ،دردل ندارد چاره ای
آواز سرکن، بی غلّ وغش هر راز را

دل بازکن به روی عقل وهوشت هرزمان
هی دولاگشتی وهی خواندی این آواز را

گاه تهلیل  گه تکبیرگویم از ته دل
توگو عادت، ولی عشق هست این دمسازرا

رازدل باهرکه گویی ،برملاست این سخن
مگر باخالقِ خویش ،هرچه گویی گوآوازرا

ای (ولی )در درگه(هومعکم )هست نُکته ها
دراین دنیا بجز حق ،نگو هیچ آزو آوازرا

ولی الله قلی زاده