اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را...

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را...
به خال هندویش بخشم خط لبخند زیبا را...
که چون حافظ ندارم من سمرقند و بخارا را...
ندارم همچو شهریارا تملک روح و اجزا را...
اگر هم چیز می بخشم به کار یار می آید..
نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را.
سر و دست و تن و پایت، نگارا از چه می خواهد...
که او دارد ز هر نوعش یکی زیبا و رعنا را...

سجاد پارسا