می‌فِرِستَد عِشق را دَر پاکَتی پُرمُحتَوا

می‌فِرِستَد عِشق را دَر پاکَتی پُرمُحتَوا
باز خواهَد شُد خُدایا این شُروعِ ماجَرا؟

واژِه‌ها رَنگین و صادِق، دَر قَطارِ جُملِه‌ها
اَز خودَش پُرسَد که: خوانَد این هُجومِ واژِه را؟

فَهمِ عاشِق کِی کُنَد معشوقِهِ‌ی بی دَغدَغه؟
ناِمِه‌ای دیگَر زِ سِیلِ عاشِقانَش بی بَها

می‌فِشاری قَلبِ خُود را تا کِه خون را گُل کُنی
قَلبِ خواهِش پُرتَکاپو پاسُخ اَمّا کو؟ کُجا؟

باز گَفتی دَر دَرون اَفسانِه‌اَت را بی نَظیر
دَر بُرون اَمّا بِه چَشم و خاطِرَش یِک اِدِّعا

گاه بِهتَر باشَد اینکِه عِشق را ساکِت کُنی
تا کِه شایَد بِشنَوَد روزی نَوا را آشِنا

اینَک اِی شاعِر غَریبِ وارِثِ شِعرِ خُدا
سَخت پیشِ خُود نِگه‌دار این هُجومِ واژِه را


سجاد سعادتی راد