در شبی ستبر وُ بی سو

در شبی ستبر وُ بی سو
خورشید ، پسری زائید
که امتداد داد روز را
حتی به نیمهٔ تاریکِ زمین
تا مبادا در ستم سایه ها
فنا شود رویشی
یا دادِ برده ای در بیدادِ زنجیرها
بی بهاتر از نعشِ تکیده اش
سپرده شود به حافظهٔ خاموشِ خاک


علیزمان خانمحمدی

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.